De meest daadkrachtig binnenkomer voor jouw presentatie

Hoe begin je een presentatie?

‘Test, test’… ‘Kan iedereen mij verstaan?’ Je zult het met me eens zijn: een daadkrachtige opening is dit niet. Maar ook ‘welkom allemaal’, is geen dijk van een begin. En nee, jezelf voorstellen, valt ook niet in deze categorie. Net zo min als: ‘Ik wil het met u hebben over…’ Maar hoe begin je een presentatie dan wel?

Dat een spreker het aan- en uitknopje van de microfoon niet kan vinden, is allang niet grappig meer. En wie de spreker is, tsja, dat was al bekend hoor. En ook het onderwerp trouwens.

Een presentatie beginnen met iets dat jouw publiek al wist… Het is als het toedienen van een slaapmiddel. Op het puntje van z’n stoel, belandt niemand ervan. Alhoewel, tenzij iemand meteen aandrang voelt om te willen vertrekken. Van verveling dus.

Wat sprekers doen die je meteen boeien…

Heb je er wel eens bij stilgestaan? Dat je al aan de lippen hangt van sommige sprekers, nog voordat ze maar één woord hebben gezegd? Dat je aan je stoel vastgenageld zit? Vol verwachting naar wat komen gaat? Ik zal je uitleggen hoe dat komt.

Wat zie jij als je naar de plaats loopt waar je mag gaan spreken? Laat me raden. De vloer. Of wellicht de plek waar je moet gaan staan. Of helemaal niks. Omdat je in gedachten verzonken was. En ja, het loopje ernaartoe is meestal gejaagd. Alsof je een trein moet halen.

Jeu heeft dat niet. Charisma ontbreekt al helemaal. Je zit zogezegd in je eigen wereld. Er gaat van alles in jouw hoofd om. En meestal is dat niet veel goeds. Wie in z’n eigen wereld zit, kijkt naar beneden, of staart. Er is geen verbinding met de buitenwereld. En wees eerlijk, het nodigt nergens toe uit.

Het is zoiets als een kamer vol verjaarsvisite. Een nieuwe gast komt binnen en kijkt eens rustig rond. Aan gesprekspartners heeft hij of zij even later geen gebrek. Maar wie schoorvoetend aantreedt en niet durft te kijken, loopt serieus de kans om als muurbloempje van het feest te eindigen.

Neem visueel stilte in acht

Een krachtige opening is een visueel proces. Het begint zodra jij opkomt. Onderwijl rustig goed om je heen kijkend. Hoofd omhoog dus. Borst vooruit, schouders losjes naar achteren. En in soepele tred naar je plek lopen. Je blik heeft daarbeneden voortaan helemaal niks meer te zoeken. Alleen je voeten raken de grond. That’s it.

Het is de bedoeling dat je ondertussen alles ziet wat er om jou heen is. Zonder het daadwerkelijk te benoemen. Je hoofd draai je mee in de richting waarin je kijkt. Zodat je ogen altijd in het midden blijven. Zoveel mogelijk waarnemen van de ruimte waarin je loopt, en wat daar allemaal in te zien is, dat is de bedoeling.

Jezelf visueel eigenaar maken van de omgeving, noem ik dat. Je maakt zo contact. Met alles om je heen. Omdat je naar buiten toe bent gericht, in plaats van naar binnen.

Het mes snijdt aan twee kanten

Wie echt waarneemt, komt binnen. Letterlijk en figuurlijk. En dat is wat mensen triggert om naar je te willen luisteren. Het mes snijdt ook nog eens aan twee kanten. Want ja, zodra jij je opricht en goed kijkt, voelt dat voor jouzelf ook heel veel beter.

Zie rompen, armen en benen

En dan sta je daar. Voor jouw publiek. Het lijkt logisch om dan alsnog meteen van wal te steken. Maar wees stil. Ja, je leest het goed: stil. Neem nu eens waar, vanaf deze plek. Kijk daarbij niet enkel naar ogen of gezichten. Mensen hebben namelijk ook rompen, armen, benen. En wat dragen zij? Wat voor kapsels zie je?

Plaats de aanwezigen vervolgens in de omgeving. Zie hoe de ruimte eruit ziet waarin zij zich bevinden vanaf de plek waar je nu staat. Ook in dit geval geldt: draai je hoofd goed mee. Zie je mensen praten? Blijf dan even in hun richting kijken. Ze kunnen niet anders dan jouw visuele uitnodiging tot contact honoreren. Pas dan, als er absolute stilte is, is het tijd voor een verbaal begin.

Er gaat een wereld voor je open

‘Ja maar, ik ga me toch niet een partijtje staan te zwijgen? En een beetje om me heen koekeloeren? Dat ziet er toch ontzettend raar uit? Bovendien, dat duurt toch veel te lang?’ Het zijn vragen die ik vaak krijg. Het antwoord hierop is: ‘Nee’. Het ziet er niet vreemd uit, maar heel natuurlijk. En van dat wat voor jou eeuwen duurt, hebben je toehoorders een heel ander tijdbesef.

In mijn trainingen laat ik mijn cursisten dit toepassen en ondervinden. Er gaat een wereld voor hen open. Het is prettig, geeft rust en brengt ware verbinding tot stand.

Daarmee is het niet klaar trouwens. Blijf je ogen de kost geven. Kijk naar je publiek, de hele presentatie door. Van links naar rechts en weer terug. Zodat iedereen blijft ervaren dat je tegen hen spreekt. Er is niks ergers dan genegeerd worden. Door een spreker die tegen één punt praat, de lege ruimte in het gangpad, of over je hoofd heen tegen de achterwand.

Onthoud dit: wat je zaait zul je oogsten. Wanneer jouw aandacht voor je toehoorders verslapt, zullen zij ook minder geneigd zijn naar jou te luisteren.

Wil je meer leren over het geven van een boeiende presentatie? En onder deskundige leiding oefenen met spreken in het openbaar ? Kijk dan bij ons aanbod van presentatietrainingen.

Heb je hulp nodig bij het kiezen van de training die het beste bij jou past? Bel gerust voor vrijblijvend advies: 0182-612345.